DE SUMMO BONO, 59
————
dam lefionet cerei, cords, venarum principalium vità falváfuftinere, nedum wziverfis corporis partibur privatum fubüners pole 37. Etfi autem quatuor dictarum partium corporis humani nulla fine reliquis effe poteft, negandum tamen non eft, easdem parripm minui potle/a/vo manente 7oze, ut fi homo brachium vclpedem amittat, fi exiguam& brevem alterationem fanguinis fentiat, fi apoplexia manus ipfi obtorpefcac, fiintelle&useius non eadem alacritate gaudeat.&c. item membrum alterum altero poffe effe debilim; e.g. Homobrachiis carens pedum ufui loco manuum poteft affuefceI6; cgecus colorum differentiam ta&tu explorare poteft; Qüod memoriz decedit, accrefcit judicio,&c.item hominem /7;»a neeeffitate coatium é duobus malis alterum eligere, ac pro alterius falute, alterius jaCturam facere folere ,. 3à. Iam cum per fuperius tradita minimum bonum pro malo, minimum vero malum pro bono habendum fit; difpiciendum utique eft; quodnam effentialium bominis bonorum Alteri in *omparatione praferendum fit, Sed ne prolixius eXcreícat noftra difputatio, cum non magnopere ingenio resegeat, fpeCtata comparatione partium bamani corporis atque fenfuum, fed ab homine naturaliintelledu przdito facile dijudicáriqueat, in genere faltem bona corporis humani, qute fupra conjun&im fanitatem vocaVimus,cum bonis anima comparabimus,ac dein