148. Car. IV, DE AMORE RATIONALI
PERI PURA qMSHSPQR RUNDE RNMEQNNM-:RAMBEROBIN oS ANE Di oe ER RR t tandem concludit, amoré rationalem germixiepem corporis nànqua nec primario, nec indifferen- 0 terintendere oportere; etfi conjun&tione cor- P orum nó poffitomninoex animo removere, E interdum defideriii corpus fuum cum corpore| perfone dile&z mifcendi, fi non eft principale, E fed accidentate, amorem rationalem non reddat? irrationalem. In amore enim zrarionali amant,| quiacorpora mifcent, Inamore autem zario-| sali appeti nonnunquam poteft corporumn| commixtio, quia fe mutuo amant.| $0 Hocquod poftremo loco diximus, ita| intelligendum eft. Cum due anime mutuo| furtunitz ,oporteté gemina voluptate unam fieri& utramvis perfonam magis i» a/rera quam infeipfavivere, Id autem fieri non poteftni-| fi uterque fibi mutuo ezmez exguiferiffmam de-| leclatiouem, rationi non contrariam parare nifantur, fibique reciproce omnia arcana, ne D defe&ibus quidem exceptis(non confundendi| funtautem defe&tus cum rebus irrationalibus)| mutuo revelent. Pero enim amor non patitur Arca» nuim,& fuotempore docebimus, quod etfi Imvdentia cum amore rationali nequeat corififtere,
nimiu tamen pudor exigui amoris indicium fit. . 5r ltaquein rational etiam amore defiderium mifcendorum corporum non quidem.» párs effentialis, fed ejus duntaxat eft/gymum neceffarium nec irrationale, fi fub allatis conditionibus&ut nudum fignum appetitur. Hac autem ratione nil attulifti thefi noftre. contraj yium,