Car, IX. DE ÁMonz sur

"ralem noftram conje&uram, fe "dum prefcientiám divinam^ füpputari à beat; Sive homoifte vitz fü decurcationd intermiffione amoris rationalis erga alios hor mes, vel fa&isirrationalibus contra debitume 'g1DEUM ipfe fibi contraxerit, 1c. Et neipficontra hoc debicum peccemu non amplius fpeculabimur, quomodo boc ci providentia, cumque omnipotentia divina conff queat,ut bomo vita fua terminum decurtet. Tnanis nim eft ifta fpeculatio,necquicquam nobis pr deft; cum omnes proprietates diving fintin comprehenfibiles& ad'confervandam ani noftri cranquillitatem füfficiat, fi'indubitat intelligamus, poffe hominem vicam fuar d curtare.— acciones "c. Hocpotiusaliquanto accuratius expe! damus, cur in definitione ámoris füi ration! lis dixerimus, Confervationem vitz noftre? fieri debere, sz alii quor vationaliter amamus sefr. Nam& Amor fui, uti docuimus, /ui amore proximi,& Amor proximizegula eft Am 12, Pripum enim Ainor cum Uiperfali tt racipue particuarir exigit, ut vitam noftri! confervare ftudeamus.' Hviverfalis, quia ali rüm hominüm auxilio,& vità promifcue op? habemus 1 Particularif, quia amor pofcit, magis qu&ramts, ut perfone dile&e bene"^ quam nobis ipfis; cumque fciamus eum in