- d

rio— Car. Vl. vrR&vM AFFECTUS SINT

hominem extra fe ducünt, mali funt, qui homine in feipfüm vertunt, boni. n. 19. Duo cum faciut idem, non eft idem, fed alterius malum,alteriusbo num, n.20.21:, Aio minus tranquilla nonnum quam przftat a&ioni tranquilliori. n. 22.33, Alit Philofophi judicant, aliter Leges n, 24, Regula e cunda: Motus nimis fenfibilis malus eft; modeté tior mótes bonus, vel minus malus. n, 25, 26. e gula fecunda priorieft fübordinanda. n. 27.& pr det ad dignofcendos diverfos gradus bonorum fe&uum ,n.28. Affe&tus nonnulli gaudent nomini bus ad bonum vel malum refpe&um habentibus n.29. id qued exemplis, amoris rationalis, amerí hominis virtuofi, amoris hominis, amoris pecunie & honoris, irz, invidie, avaritie, ambitionis ti culentiz, fpei, metüs, mifericordie demonftratit, 5.30. Judicium de difceptatione Stoicorum cu! Ariftotelicis de Iráan fit affe&tus indifferensanbo

r—PN Áo ti

nus? n.31.32.53.de Libro La&tantii de Ira DELn^

T.

Am tandem etiam quzftioni inter prifcof Philofophos, Stoicos inprimis& Periptt* E litat: ticosagitatm: Urrum affectus boni. fint an"* V3 cuer 4? fatisfaciemus, Decidi enim ea prius n0! M eiusc potuit,quam definitione& inde derivata 2^ M omn Quum divifione integre abfolutá.| Necefizr? M bon eftautem hzc decifio,ut cognofcamus an am^" finiti rirationali natura affe&us cum amore irrati: Ma volu nali communis fit an vero erraverimus qUO^ Ma eva in affectu fummum hominis bonum pofuet" tnus. rum

2. Ac Stoicorum quidem ac A riftotelico: P»