BONT AN MALI, 113
7.. Mta autem hominis conditio fine controverfiàze//ma eft, neque vero à motibus hifce turbulentis& extraordinariis ad tranquillos ac ordinarios, nifi naturam fuam deftruere velit, tranfire aliter poteft, quàm gradarim,
] Paralytici pau//atizo membris fuis rurfus uti difcunt,& quibusoculorum acies forti lumine.» perculfa eft, confueto lumini admori, nifi gradatimad hoc lumen difponantur, magis occecantur, Neceffum igitur eft ut à motibus extraordinariis atque turbulentis, ad quietos per evinorem inquietudinem perveniamus.
8, Ex diGlis vero fequitur, Affectus i» genere effe iudifferentesi, e. nec bonos, nec malos, intuitu autem /Pecierum funt partim boni, qui nos ducuntad quietem, partim mali, qui ad inquietudinem nos rapiunt,
9. Simul etiam inde patet, Afeétss oues non. adordinarium, fed ad exeraordinarium bonum h) referendos efle, func enim nil aliud quam animz quedam. medicina. Unde porro fequitr, Affc&usbonos refpe&u tranquillitatis animi tanquam fümmiboni ipfius ad quamnos perducunt; effe fona donge minora.
10. lta vero notabile difcrimen inter 2oremrationalem, qui erigo efteranguillit ati anitni y &inter amorem, qui efzur jur eft, 4) deprehendetur. Illeeft Affe&us. Hic non eftaffc&us, amat enim absque oraniinquietudine
H ac
b) vid; part; c, 1.n214.118, i) part, 1,€, 2,0. 71,