230 Cap. XI. DE. AVARITIA
in hominum converfatione diícurfum ccainuaturus, plerumque impertinentia proferat, certe obtorto quafi collo eo redu&ta,& longisfime quzfita, etfi vulgatis conneétendi formulis utatur: Sicut aliquando&c, Venit mihi hic in mentem,&c. Quibus omnem gr:tiam perdit, quantumvis res alias per fe notitu dignas, utiles& curiofas in medium afferret, converfationis nimirum vita quafi in conformitate cogitationum, ac in variatione pi rum fenfibili confiftit: nifi quis in admiratio: ne rerum mire coactarum, ac iin inimitabili abfurditate delectationem fuam forte inveriat, quale fcripta e.g. Patris Abrahami de San&a Clara legentibus evenire folet,
29. Ex di&is jam facile intelligitur, rum quá talem non. magnopere quidem ad udi effe proclivem, nec a fludis tamen abborrere,€ que averfari. Studia vero non feGatur j^ eunditatir caufa, nec ut ad 4ignitates evehatun, fed ut ex iisditefcat, nam cum lucrum in de expe£tat, Zeborio/iffnus eft, nec grave ei cft no&es diesque Z/ris ipéumbere.— A meditardum autem ob defe&tum judicii atque inge: nii párum eft idoneus, fed ad eZifendwm, locos communes comportandos, ad. defcri benda collegia, ad multam leétionem,&c Aptus eft ad leGiones fuas quoad fenfum lite ralem memoriter recitandas,& ad ea quz le it facile retinenda, ad di&a, Leges, medict
mentorum formulas, fententias ac loca inte
gra ex autoribus in omnibus facultatibus m€ug mo