je4 Car,'XII. DE MIXTURA

quam ut tempeftive a4 cognitionem. nofiri ani» mum applicemus. Nar quo magis in, hac profe cimus& nos exercemus, eo magis propria miferiam ac ftultitiam animadvertimus, eoqut magis effe&um divine fapientiz; providentiz ac judiciorum cognofcimus.. Imo certiffim: nobis perfuadere poffumus, quod 4uanto ma nos ipfos im praxi difcimus cogno[zerey tanto lal liores reddamur ad alios quoque cognofcendos,

ada&iones noftras caute inftituendas. Core trà quo plusinaliis cognofcendis elaboramus (ad quod ftudium ingenium humanum fub fponte plus fatis inclinat) fed ad'hanc fciet tiam per anguftam portam cognitionis nofi intrare recufamüs, eo minusin ea proficit

mus, fed enormiter hallucinabimur,& fere quotidie nos proftituemus. Wig S3. Priusquam hoc caput finiamus, nece*

fitas poftulat, ut paucis demonftremus: The fin hanc, cujusin hioc libro fepémentionerm fecimus, quod nequaquám exiftimandum fit quod in homine ordo zffeluum eju; femel ipfi* turaliterimprefforum, vatione etatis, occaftont» fortune,&c, mutecur,fed firmicer potius ftt" endum, quod satz alirer perpetuo in eodem ordi permaneant, aliter fe habere non poffit, fed t2 certa ac indubitata veritas fit, quam certur* eft, bis duofex produceré,- Hocut intellig^ mus, fciendurh eft, quod omnes afeciw, tà? ad bonum, quam ad malum fint aliquid 4^"

wm, quorum effentia abfolute confiderat? 4 m e