משכּילים-- מכּיל; גוט, אז סוועט די אויסקימען צו רעדן מיט אזעלכע מענטשן- ווייז זיי, אז דו פארשטייסט זייערעץ ענינים און פארשעם זיי... איך וועל דיר נישט שטערן דער. צוּ אויך דאָ... לערן זיך אַ בּיס?... עוֹבדיה לערנט זיך אויך... אָבּער נאך וואס דארפסטו אווצקפאָרן? צי דו וועסט שוין איצט ווערן אַרב- גאָט ווייס... הייסט עס, אַ,בּאַלעבּאַטישערי חור- דאַנקען גאָט!... איןך קלאָג זיך נישט... וועסט לערנען דאָ-- ציט ער אויס אויף זיין שפּראַך.
- פארוואס נישט, מיין פארוואס נישט?- העלפט אים צוּ מיין מאַמע.
אומזיסט אלע רייד!- עקשן איך מיך- דאָ װעל איך נישט גּלײבּן..
-- אָגּער פאָר, פאָר דיר געזונטערהייט!.. ווער פאר. האלט דיך!.. גיי דיר אין דיין וועג, וואס דוּ האָסט זיך אויסגעקליבּן... טוּ, וואס דיין הארץ גלוסט... איך זע, או דוּ האלטסט זיך קליגער פאר מיר טויונט מאָל... אַ פילאָזאָף!.. בּשם אלהיי.. פאָר... אָבֶּער זאָלסט דעונאָך קיין חרטה נישט האֶבּן, ירמיה! געדענק, אז עס וועט דיר שפּעטער בּאנג טאָן!..
איך בִּין געווען זיכער, אז איך ווע? קיין חרטה נישט האָבּן. איך האָבּ געפּרובט אויך עובדיהן איבּערעדן, ער זאל פאָרן מיט מיר צוּזאַמען, אָבֶּער ער האָט נישט געװאָלט.
ער האט דערפילט די ואָל פוּן א האלבּ משפּי?ל בַּיי זיך אין שטאָט, וואס אגיטירט צוּ אַבּאָנירן העבּרעאישע ציי. טוּנגען, שיקט קאָרעספּאָנדענציעס, לערנט אין געהיים די ישיבה.יינגלעך תּנ"ך אוּן דקדוק. זיין מאמע האט געזען בּא. שיינפערלעך די נוצלעכקייט פון דידאָזיקע זאכן, וואָרוּם איר עובדיה שרייבּט אדרעסן, ,נעמט אָפּ די פּאָסט", אוּן אז מ'האט אמאָל גערופן ר' חנן-נתנען צום שטאָטיבּאַאמטן וועגן עפּעס אַ געשעעניש אוּן ער האט נישט פארשטאנען קיין איין וװאָרט פון דעם. וואס יענער האט געזאָגט-- האט זי זיך נאכמער אִיגערצייגט, אז אויך א רב דארף קענען יענע זאכן, אויף
35