א חוֹיכגעװיקסיקער זשאנדארם האט, פון נישטיהאבן וואס צוּ טאָן, געהיט מיינע טריט.
איך בּין אדורך דעם פּעראָן, די ליידיקע וארטע-זאלן. מאַרגיי דעם לייכטנדן לאַמשערן... דאָרטן ווייטער זענען גץֵי לעגען קלעצער האָלץ-- האָבּ איך זיך אוועק געלייגט.
טראָפּנס רעגן און שניי זענען געפאלן אוֹיף דריערד,