אוג מער קיינעמ ניט. קומט!-אוג אלייג טראָגט ער אויכ אָפּ די ביינער,
פארוקט ליגט דאָרט זשוק
איג א נאָרע פארקלעמט
אוג ער רײַבט זיכ איג דר'ערד מיט דעמ קאָפּ - אָט האָסטו! קוק!
א בײַשפּיל זי נעמ!
אונ לערג זיכ, שטאָט מעליטאָפּאָל!-ער רופט צו עלקאָנעג;
--עלקאָנע, אהער|
עלקאָנע, הא? געענדיקט?-
עס רײַסט זיכ א טאָג
נאָכ א טאָג אזוי שוער
נ'עפּעס אָנכאפּג זוכג די הענט דאָרט...
אוג ס'שטופּט זיי עלקאָנע
ס'געצײַג אונ ס'געווער
אוג ער לאכט אפנ גאנצג קאריער דאָרט; --נאט, פּרוּװוט! איר וועט קאָנענ|
ס'איז ניט אזוי שער-
אוג עס הערט זיב אפ װײַט דאָס געלעכטער!
אז פוג קאָפּ ביז די טריט
נאָכ באװאָפּנט איז ער,
אוג עס זעצט פונ די אויגג אימ פיבער. נו, איז פרעגט ער דעמ. ייִד;
96