אָנגעצויגג ביז צומ פּלאצג טראָגג זי זיכ פוג פארטאָג.

סיאָגט מיט אויג נאָכ אוװראָמ-הערש אימ אונ מיט אָטעמ ווילר אונ הייס,

אוג צו זײַג בריגאדע:-- הערט זשע! אוג צו כעוורע זײַנער:-- ווייס!

אימ פארבלענדט דער ראש, וי בליצג, שרײַט ער אויכ אינ דעמ געלאָפ:

- ס'אץ א אָד ארויס, אקיצער! באלעגאָלעס, נו-- א סאָפ!-­

נ'זאָזל רעדט צו זײַנע שטיוול,

טײַטשט זי אײַג מיט פרישג טראָג:

-- ס'איז ניט יענע וװעלט,. ניט די װעלט, וי איר קוקט מיכ, ײײַרג, אָג!-­

אוג דער קירזשנער קוקט צומ אוילעמ מיטג אוער:-- װאָט אוג ועבֿ..

אוג עס קײַקלט זיכ פוג מויל אימ: -- דרויבג שטיינער מִיט די הענט!-­

בלויז דער ייר פוג מעליטאָפּאָל-­אָנגעבױיגג-- בא דער טיר, ווערטער וי געדיכטע טראָפּג טראָגג אומ זיכ:-- ,באָגאטיר".

108