אוג קרעכצנדיק װײַטער ער שיט דאָרט; ניט קרומ אונ ניט גללַכ, ניט קלייג אונ ניט גרויס, אונ פּוצ! זיכ צעגאנגעג דער שידעכ!..-
נאָר עלקאָנע ברענט.
ער איז אויסער זיכ
פוג אָט דעמ אינזשעניער סומבאטא;
ער קוקט מיט די הענט
אימ ארײַג איג געזיכט.
ארײַנגעשטעלט װאָלט עס איג בלאט ער,
נאָר װאָס? ער װײסט;
זײַג ארבעט איז שטאָל,
אוג זײַנער א קוק-- איז אײַזג!..
איו געפאָלגט װי מע הייסט,
פּונקט װי ס'גייט אימ נישט. אָג,
אוג ער דארפ דאָ קייג קאס ניט באװוײַוג!
אז ער קלעטערט אלייג
װוּ מע קאָג אוג װוּ ניט
דער סומבאטא איסמײַלאָויטש-- שטענריק; טאָמער ט'עפּעס געשעג,
זאָל ער זײַג איג דער מיט,
זאָל ער האָבג דער ערשטער. געוועג דאָרט!
דעמ שטייג מ'האָט געדרויבעט מיט הוילע הענט,