מע גייט אונ מע קאוגט זיס א לאכ טאָגֿ, מע אײַלט זי-- געוויכטיק אונ שווער, מ'האָט נאָרװאָס געענדיקט די וואכטע

אינ קאלכענעמ טיפג קאריער.

געזונטנ הונגער מע טראָגט,

ס'איז גוט איניינעמ, אלע;

אָט גיט מעג א נעמ דאָרט דעם טאָג,

אָט צערייסט מעג אימ דאָרט, װי א כאלע.

זײ- קייג סאָפ מע זעט ניט, דער אָנהייב איז ערגעצ שויג װײַט; די הרעבליע אינ זונ קלעטערט, אוג וואכטע נאָכ וואכטע זי בײַט.

אנטקעגג גייט מענ פארטראכטע,

עס שורוועט שפּרוכ פונ געוויכט;

מיט מײַלער מע וװינקט מיט באפּײַכטע, מע בליצט מיט די ציינ אפ דער קיכ.

עס זײַנעג די ליפּג געפעטיקט,

אוג שווייס די שטערנס באשווערט:

-- הערט נאָר, ברידערלעכ, פעטערס! הערט נאָר, כאוויירימלעכ, הערט!

אוג הענט פוג די ליידיקע טאשג, פוג טרוקענע מײַלער יאָגט:

133