אז נעם מיט א ליד זי דערווארעמ, צעקנאקג זי גלײַכ א האָפּאק,
װי וועלשענע ניס װי געשמאקע, מיט טרישטש אונ מיט כראָמק אונ מיט זאפט, אז בלוט דורכ די בורקעס פלאקערט,
אז בלוט אונטער בורקעס זיכ ווארפט!
אוג ס'ציט זיכ דער צוג דער קאָלירטער, ס'דערציילט עפּעס יעטווידער שפּאג, כאלופּקעלעכ בלויע, געשמירטע, פּאפּאכעס פוגנ דאָג אונ קובאנ!
אוג א ײֶך פונ דער שטאָט מעליטאָפּאָל, אוג א ײָד, װאָס מע קאָג ניט דערגייג, פונוואנעג, פוג װאָס זיער געלאָפג,
אוג א יײַר, װאָס ער װײיסט ניט אליינ...
ער װעט זיכ נאָכ עפשער דערמאָנעג?.. נאָר ס'יאָגג פארשפּעטיקטע נאָכ געוועזענע דניעפּ-אטאמאנעג
פוג פינצטערג שייוועט מאכנאָ!
מע װעט זיכ א ציילעמ דאָס מויל טאָג, אי מויל, װי איג שייר-- א שווערד; אז ערגעצ טלנעט נאָכ װוילטיק
פוג טשערעדעס קיענ אונ פערר.
138