אֶר זאָזל האָט זיכ ניט געװאָלט פארלאָוג ופ דעמ, װאָס ס'איז געשריבג דאָרט. יז מיטג קאָפּ געדרייט א יעדע װײַל ווג אלעמאָל געגעבנ א פארײַס זיכ; כ'בעט דיכ, אוװיאָמ-הערש, נאָר ניט אזוי געײַלט! כ'בעט דיכ, אווואָמ-הערש, ס'געפעלט מיר ניט די מײַסע!­

זוג זאָזל האָט א צי געטאָג דעם װוילעקענעמ גורט זיכ וגו א צעפיר געגעבגנ מיט די הענט; ביסט עפשער, אווואָמיהערש, א באלג גייג אפ קורסג? ביסט עפשער גאָר א באלג װערג א סטורענט? איכ זע, אז ביסט שויג פּוצ אונ פארטיק, רענצל פעלט דיר נאָכ סאכאקל אֶפּו איכ זע, אז קאָנסט זיכ גאָר שוינ ניט דערווארטג, נו גײ, נו גײ! דו האָסט א פרײַעג קאָפּ!-­נאָר אפצולאָכעס ט'אווראָמ-הערש געלייענט נאָכאמאָל אינ דר'הייכּ די גאנצע מעלדונג פונעם אָנהייבֿ, א ניגנ אפנ קאָל איג איר פארברויכט, אוג זאָזלעג זי געלייגט איג מויל? וי האָניק, אוג ארומ אימ געלאָזט אזוי זיכ אומגייג; - פארסארפעט זאָלסטו, זאָזל, ווערג אוֹג פארברענט, סע מעג דיכ אפ דער עלטער טרעפנ אזא אומגליק, אז פוג א באלעגאָלע זאָלסטו ווערנ א סטודענט! ­

די ערשטע טעג-- פוג סאמע אָנהייב

איז זאָל אלצ געװאָר געװאָרג באלד:

צו גלאשעג שאדכנט זיכ עלקאָנע,

אוג אפ נעכאמעג ווארפט אנ אויג טרובא.

1