דײַג טאטע טאָפּגעװאָקעט ביז די גרײַז-אונ-גראָװע האָר, קייג אלעפ ניט צעקײַט װאָלט ער-- װאָס סע קומט דאָ פאָר, אוג דו אלייב װייסט אויכ ניט, אװװואָם-הערש, אוג-- גאָר!-­

דער אָטעם ט'אימ פארכאפּט. די ביינער ט'איםמ פארקלעמט.

ער זעט עס מיט די אויגג אונ ער טאפּט עס מיט די הענט,-­או אָט מע נעמט א טײַל, מע שפּאלט אימ- טייל אפ טײיל,

עס לעשט זיכ ניט קייג פײַער, ס'דערטרינקט זיכ ניט קייג שטייג, עס פאָרט ארויס א װעלט אפ אימ, עס פאָרג אפ אימ באנעג,

אוג אפ די העכסטע בערג.. מע פּויקט װי נ'באראבאנעג,

אוג אלצ זעט אויס איניינעם, וי א װוּנדערלעכער וואלד,

אז נאָכ א ביטל נעמסטו אונ דו גיסט אפ אימ א פאל,

אז נאָכ א ביסל דאכט זיכ, אז דער טײַװל דאָרטג געמט דיכ,

אז נאָכ א ביסל נעמסטו אוג דו לאָזט ארויס א געמבע:

אײַ װוּ האָט מעג געזייעג אוג װוּ האָט מענ געהערט-­אפ וואסער זאָל מעג גייענ אזוי װי אפ דער ערד?

גאָר גלײַכ האָט אװראָמ-הערש זיכ דאָרט א כאפ געגעבנ:-- היי,

דו ביסט דאָכ אפ דער ארבעט, אוװראָמ הערש, דאָ ניט אלייג!

-- אײַ װוּ האָט מענ געזייעג אוג װוּ האָט מענ געהערט,

או מ'האָט דְאָס גאנצע לעבג אָנגעטריבג פערך,-­

א יעדערג דערלאנגט ער האָט א קיצלריקג טאָר

אוג אפ דער עלטער- אײַנגעשפּאגט א נעַיִנקג מאָטאָר!

ס'האָט זאָזל. פוג דער װײַט אפ אימ געשטשירעט אוג געקוקט דאָרט,

אלס