אז איט ווייס ניט-- װאָס פארלאנגט מעגֿ פוג א מענטשג פוג אזא.

ס'זײַנעג טעג אזוינע לאנגע,

ס'זײַנעג מענטשג דאָ װי זאמד.

ניט קייג פרייד אונ ניט קייג טרויער, ניט ארופ אונ ניט אראָפּ,

סכאק? האָב איכ בלויז אייג אויער, אוג װאָס נאָכ? א שטיק? קאָפּ..

גיט מיר,-- זאָגט ער,-- די מאשיג אָפּ, גיט מיר,-- זאָגט ער,-- אָפּ די מאָס, גיב איכ זיכ מיר א צעשימער אוג אי װער מיר באלעבאָס.

אוג דעמ אוער מער איכ מאָג ניט,

אוג דעמ אוער שענק איכ-- אויס! נאט אעַכ,-- זאָגט ער,--אָפּ דעמ האָניק, לאָזט מיכ פונעמ טאָפּ ארויס...

אָט איז עס זײַג שטיבֿל. דער גאנעק. די טרעפ. אָט איו עס דאָס שילדל מיט היטלעג אָג קעפּ,

צעשווענקט אונ צעבויגג פוג רעגג אונ קלעפּ. אוג אָט איז פוג װײַטג דער זילבערנער דניעפּ.

איז האָט זיכ בא איציג פארוואלגערט א טרער, אנ אלטע, א גואָװע פארלעגערטע טרער;

280