איז שטעלט ער זי אָפּ. איז בלײַבט ער דאָרט שטייג: װײ, ס'ארא גרויסער אונ גוואלדיקער שטינ!
אונ הערט מיט אייג אוער אוג זעט מיט אײינ אױג:
אָט קוקט מאָנטעפיאָרע. דער שאבעס. די היימ. דער איינציקער אוער אימ שפּאלט זיל אפצוייעג..
דאכט זיכ-- א װועט איג זײַג שילדעלע קלאָפּט, אוג שמײַסט דאָרט די היטלעג אוג רײַסט זי אראָפּ.
אוג ס'דאכט זיכ-- עס עפענעג פענצטער זיכ אופ-אוג עמעצער ווינקט אימ אוג עמעצער רופט...
אוג ס'גיט א סירענע זײַג אוער א ריס; קירושנערל איצי, דו זעסט װאָס דאָ איז?
דו זעסט עס, דאָס לעבגג? נעמ עס, ס'איז דײַנס| ניפאר אָט-אָ דעמ לעבנ איז אלעס קעדט!
דער טײַכ אונ דער הימל, די ערד אונ דער ברעג, אוג אָטיאָ די ליכטיקע גאָלוענע טעג,
קאָנסט עס ארײַנעמעג?-- נעמ עס ארליג! דו זעסט עס? באקאָג זיכ! נעמ עס-- ס'איז דײַנס!
988