אונ ס'האָט זײַג באָרד ו? א געדיכטע װאָל

די אויערג פארלייגט, ער זאָל ניט הערג,

האָט אװראָמ-הערש אלײג פארשנעלט דעם גאנג, מיט קאס א ריס געטאָג דאָס מױיל אימ:

-- מע טראָגט א פאָנ, לוקא, איג פלאנג,

איז דארפ מעג זי ניט טראָגג װי א גוילעמ!-­

ס'האָט אונטער טריט געקלונגעג שטאָל, ס'האָט אונטער טויט געשריגנ הרודע, מיט זײי דאָס לאנד איז אָנגעשטאָפּט, פארקישעפט ס'איז פוג זייער הודעג, אָט גייט עס אופ, דאָס גרויסע לאנד, אָט גיב א צעשפּרײט זיכ גיטער;

אוג איצט באדארפ גאָר דער געדאנק די צײַט א טרײַב טאָג אוג א צי טאָג אוג אפ איר אָנטאָג קלוגג צוים, באלעבג זי מיט שטײַג אוג קלעטער, אז בלײַבנדיק געפאסט אלג רוימ,

זאָל זי אלייג זיכ איבערטרעטג,

געקוקט טרובא האָט אפג צוג, אפ דעמ באפליגלטנ מיט פאָנעב;

זײ זײַנעג בלוטיק אימ באקאנט,

זײ קערג אזוי נאָנט זיכ אָג אימ;

אָט שפאנט דער מעכטיקער לוקא

אוג טויזנטער װי ער-- דאָס פאָלק,

אונ אװראָם-הערש, אוג גלאשא, אוג עלקאָנע-­