III .

Mal sprung dar in de de Kinnerbüx

In Jung herum, vun Leden fix,

Mitto en lütten Daugenix - Ein Bader nöm em Otto.

De Ström herum in Wold un Feld,

Met lehrn weer't seitlich man bestellt; Schull de wat warrn mal in de Welt - Hölp dar de lewe Gott to!

Denn Busch un Brok dat weer sin Bok, Opt Jagen war he tidig klok,

Un swimm' un rieden lehr he ok As man en Zulubengel.

He kenn de Bageln an den Slag,

Leep geern herum den langen Dag,

Un slog ok dann un wann mal sach

En beten ut den Swengel.

So muß he op, war grot un stark,

en junfen Gekbom in de Mark. - Schafft mal för den en Riesenmark,

Ein Kraft daran to öben!

De's al to grat för Baders Got,

För den is kum de Welt to grot,

Wo is de Platz, um Kraft un Moth,

Vun dissen Mann to pröben?

Bet herto hett he hört un lehrt,

Beer drunken, smökt un utstudeert,

En flotten Burschen, unversehrt, Hoffräuleins of en Gresen.

De Ogen awer jümmer klar,

En Hart för Jeden apenbar,

Un Ahnung sä em jümmerdar:

He harr en Wark to lösen.

Dat keem. - So kumt dat Weltgericht! Vergeltung kumt! de Weltgericht!

Vel falsche Götzen möt tonicht,

As oltieds mal de Riesen.

Wie brukt en Mann, as Thor so stark, En Ritter gegen't Lägenwark;

Kumm nu! Du Gekbom un de Mark,

Du Mann vun un Isen!

149