דער ניירע|ספֿר הררשות"
ש מ ו ת טעמא: יונג אִין אלט, רעליגיאן און נאציאנאליטעט,
גליקליך איז דע- דור אין וועלכען די קינדער ווערן אויפגעצייגען אין דעם נייסט פון זייערע עלטערן, גליקליך איז דער דור אין וועלכען ס' הערשט נישט קיין מיינוננס פערשידענהייט צווישן זין און פאטער, דאסאַלס איז דאס פאלק פארזיכערט מיט פראניעס אין פארטשריט, אומגליקליך איז אכער דאס פאלק כא וועלנען דער יוננער דור האט, דורך די פאךנאכלייסיגקייט פון די עלטערן, אוועק גענומען אויף אנדע-דע ווענען, אויף אזעלכע ווענען וואס שטימען נישט מיט'ן גייסט פונ'ם עלמערן דור, אלע פאלקס אינטערעסען ווערן דאמאלס פאראליזירט אין די עקסיםטענץ פונ'ם גאנצען פאלק איז אין א נרויסעל ס-נה..
האט בא אונז אירען עקסיסטירט א מאל אַ פעראיינינונג צווישן יונג און אלט? יא, דארויף זאגט אונז עדות די תורה, אויף די אייניגקייט צווישן יונגען אין אלטען דור= בא אִידען בא זייער אריין קומען קיין מצוים זאנט די תורח; ואלה שמות נֵני ישראל הנאים מצרימה את יעקב איש וניתו באן!) דיזער פסוק ציינט. אונז אז די פעטער און זייערע קינדער זענען געקומען. קיין מצרים אונטער דער ליימונג פון זייער פאטןיאכאלישען אלטען פאטער יעקכ, אלע זענע געווען מיט אין רעה, עס האַט גישט עקסיסטירט קיין פערשידענע מיינונגען צווישן= יונג אין אלט, צווישן זין אין פאטער, דאס זעלבע נעפונען מיר אויך נא זייער אוויס געהן פון מצרים, ווען פועה האט געפרענט משה'ן: מי ומי ההולכים? האט איהם משה געענפערט: בגערינו ובזקנינו נלך?) משה האט נישט געקענט פעסטשטע" לען די בעפרייהונג פון די איין פון מצרים ביז ער אליין איז נישט געווען פעסט אינערפיינט אין די אייניגקייט פון יונג אין אלט.
יא רכותי' די איינינקייט צווישען יונג און אַלט איז זעהר נוימיג פאר'ן עקסיסטענץ. פון יעדען פאלק, אכער וי האלט עס נא אונז אידען היינט. ווען מיר שפעדען אַױף דער שוועל פון דער נאולה. ווען די ארנייט. אונזער
1) שמות א. 2) דארט ו.