DE SVMMO BONO. 63

quascunque injurias atque oppreffiones de« fendat, fi omnibusfefe prebet»odefium, feque omnium ingenio& necesfirati accommodat, ut quamplurimos lucrifaciat; denique fi vità temperanti,& fuppreflione affe&uum vales dinem fam in ftatu divinitus fibi conceffo con­fervat, num vel minimam habes dubitandi caufam,quin is hunc quam fupra diximus, lon­ge felititate antecellat?

46. His ita fefe habentibus adhuc minus dubii reftat, difciplinas easin quibusintelle&tus humanus fefe abftrudit, eo fine, ut fpeculatio­ne rerum fubtilium fed isazilium, vel termino» rum obfcurorum nihilque fignificantium, vel rerum faltem e/egancium&Jucundarum homines hisimbuti reliquis fefe prefera»z; nequaquam sd füummum hominis bonum pertinere, fed vel fummo malo accenfendas, vel nuda ornamenta vi­ri fortunati habendas effe, que cum felicita­tem nullam, quam exornent, offendunt, pa­

J rumabeft quin eque vana fint ac priorisordi­nis difcipling, quales funt PAefophra fcbotaffica, Logica vulgaris, Philologia y Hiftoria y Poefis, Orata­"a.&c,. j

47. Acfi vel maximé homo hujusmodi di« fciplinis przrogativam aliquam: non- affe&et, fed intelle&urm fuum corrigere cancum ftude* àt; atque humano generi novis repertis vetis tatibus infervire; fed hz cflenc hujusmodi, ut I contemplandis creacüris extra fe magis ma­gisque eum à cogeirione fui abducerent, quod ac­