ווען א צענט.חלק פון דיין זון... און דו האסט נישט וואס מקנא צו זיין קאצינען... עשירות איז נארישקייטן... עט...
-- פע...-- מאכט מיין מאמע אן אָנשטעל און זי װיל נישט קיין רייכקייט און קיין קנאה-- בּױוך השם... איך וינ דיק נישט.. אבּער ואס, ר' ישראל, איז טאקי פאראן אַ האפעי נוּנג, אז איך מאַטער מיך נישט אוּמזיסט?..
אין דרויסן איז אַ חוּרבּן: אַ קעלט, אַ זאַװיערוּכע, אַ שניי. מיין מאמע שטייט אין אַ צעריסן זוּמער-קלייד; דאס וװואַרעמע טוּך, וואס אויף די אַקסלען, איז דורכגענעצט און געלעכערט. זי ציטערט פון קעלט אוּן פוּן אַ אינערלעכער אויפרוּדערוּנג, און אירע אויערן הערן זיך איין צוּ די מעשיות פוּן איר מלמדיכע(רי ישראל?ס ווייבּ), וועלכע שפּױינגט אוּנטער און שילדערט מיינע ,מעלות". דער מאַמעס אויגן פארגרעסערן זיך און ווערן פּייכט אוּן זי ווישט זי אויס מיט די בּרעגן פון איר פארשמוציקט קלייך.
דער ווינט בּרוּמט, פייפט, שטוײמט. אוּן ר. ישראל, אינם װינטער-שפּאַנצער, שטייט אוּן פילאָזאָפירט אוּן פאַרט:פט זיך אין דער הקירח, אז קיין זאך גייט נישט פארלוירן אין אוּנ. זער וועלט?, אפילו נישט די קלענסטע זאַך. אלץ האט אן אָרט. אַלץ איז געוואוֹיגן און געמאָסטן, אלץ איז פאָרויסגעוען...
- נוּ, יערמיק,-- טױייסלט ער זיך ענדלעך פאַנאנדער-נעם נאָר דעם חומש, וועסטוּ זאָגן;תּרגום", זאָל דיין מאַמע הערן, זאל זי הערן... זי איז ווערט, זי זאָל האכּן נחת פון דיר,..
מיין טאַטנס גּאַציאונג צוּ מיר איז געווען אַן אַנדערע, קיין באַזוּנדערע ליבע-געפילן האט ער נישט געפילט צוּ מיר, און פונדעסטוועגן האט זיך זיין גאַנץ לעבּן קאָנצענטרירט אויף מיר, כימיין דערמיט צוּ זאָגן, איך בּין בִּיז אים געװאָרן דער 27