אײנהאַלטן.. בּשׁוּם אופן... זין מיינער, זונעלע!.. ווען וועל איך זוֹכה זיין זיך צו זען מיט דיר? דו מארלאזט מיך...

אוּן דער יאָמער ווערט שטארקער.

איך אליין גאַרעכטיק בי זין אין האַרצן אויך נישט דאס דאָזיקע וויינען. סאיז דאָך אַ יום-טוב היינט, איך פאר לערנען תוֹרה, איך פאר אַהין... מיין לעבּן וועט זיך עג. דערן... עס ועט בּאקומען אַן אַנדער אויסזען, און מיין מאַמע ווי? דאך, איך זא? זיין אַ למדן. די תוֹרה קומט אָן נאר דעם, ווער סאיז גרייט זיך מקריב צו זיין פאר איר! אָבּער מיין גליק פארטרייבּט נישט, פונדעסטוועגן, מיין רחמנות און האלט מיך נישט אָפּ פון מצער זיין זיך אַ ,צער בַּעַלֵי חיים", און איך בּאַמי מיך נישט בּרענגען צום אויסדרוק די פרייך. געפילן, וועלכע טאנצן ארום אין מיר און גיבּן מיר קיין רוּ נישט.

דעם רב'ס זון איז געווען טרוֹיעריק אפילו זיצנדיק שוֹין אינם באן-וואגאָן.

- זי געזונט צ.! ווען ווע?ל איך צוריקקומען צו דיר?

- און איך ווי? נישט פּאָרן אַהיים דריי יאָר נאָכאַנאַנד!... וואס איז דא פאַראַן צו זען? מיין מאמעס פארטוך! דארטן זענען מענטשן, דאָרטן זענען מתנגדים... דער טאטע האט מיר דערציילט... אַייאַי... דאָרטן זענען אלע גרוֹיסע ,לומדים", אפילן די קוֹימענקערערס... דארט זענען דאָ יידישע קוימעג. קערערס אוּן װואַסערטרעגערס.. און אַלע לערנען... דאָרטן-­

- דאָרטן ווערט מען אוֹיך קאליע, זאָגט אלימלך,-­רייצט זיך מיט מיר עובדיה,

אוּן בּאמח, ווען דער טאטע מיינער האט געהאט דער. ציילט אלימלכן, וי ער האט דערציילט אַלע איינוואוֹינער פוּן שטאט, יעדן איינציקן באזונדער, אז זיין ירמיה פאָרט, האָט אלימלך געפּוּנען פאר נויטיק צוּ עצהנען מיין פאטער, ער זאל מיך אפט א היימבּרענגען, ,ווייל דאָרטן, שלום געצל, איז אָ

7