- דיין מצב, עובדיה, איז א נישט נאטירלעכער; גּיסט געצוואונגען צי זיין צביעותדיק און צו פארדעקן דיינע געי דאנקען, און דאָרטן!..

-- ניין, ירמיה, הע אויף צו רעדן נארישקייטן. ערשטנס, פארשטייסטו דאָך אליין, אז מיינע עלטערן ועלן מיך נישט לאָזן פארן, זיי געפינען זיך אין א צרה.. קען אי גיין קעגן זי?.. און איך האבּ סך הכל פופצן רובּ?.

- אוּן איך האב דאך קיין פינף אויך נישטי..

- אין מביאין ראיה מן השוֹטים, מ'נעמט נישט אראָפּ קיין בּיישפּיל פוּן נאַראָנים! כאיכא-כא... ניין, ירמיה, אינדערי אמתן, וואס װעל איך טאָן מיט פופצן רוּבּל? נאך עפּעס... װייסט, וואס איך װעל דיר זאָגן}. כ'האבּ מוֹרא, טאָמער װועל איך בּלײבּן נישט אַהין, נישט אהער..י

- אַ וודאי!.. אָט דאס איז דאך עס, וואָס איך זאָגי

-גיין, נישט דאס מיין איך... איך מיין, כ'מיין צוּ זאָגן, אז סװאָלט גוּט געוען, איך זא? אָנהױבּן לערנען... מיט אן אמת... פארשטייסט? מיט אן אמת..

-- וואס לערנען?

-- לערנען|

-- ס'הייסט, אַוועקוארפן די ,אפֿיקורסות"* אין קריגן סמיכה?

-- און בּאמת, ירמיה, וואס מיינסטו... איך וועל דיר אנטפּלעקן מיין געדאנק, אז סוואלט בַּאמת גוּט געווען, װען די משכּילים פארלאָזן נישט די רבּנות, מיר ואָלטן דאן געווען געראַטעוועטע...

- נו, נוּ, איך בּעט דיך... לויט מיר, איז גאָרדאנס ר' וואָפסי טויזנט מאָל בּעסער פוּן יענע יונגעלייט, וואס מיר קענען, פוּן די צבועקעס, ימח שמם! ס'איז מיר ליבּער אַ נאָגל פן די נאַאיווע פרוּמע לייט ווי דער גאנצער בּוױיך פון די פרײַגעזאָנעגע צבועקעס, די ,היינטיקע", כּלוֹמרשט, וואס רעדן וועגן ,דאַרװוין? אוּן ,גּאָקל", אוּן אז ס'קוּמט צו עפּעס, זאָגן זי: ,מיר קענען דאך נוט דידאָויקע קאָמפּאַניע; אונו וועט

2 7