אז אלע פילן דאן די גרויס פון מיין אומגליק, די שוושרקייט פון מיינע יסורים, די ווייטיקדיקייט פון מיינע געפילן...
דער וואס טרינקט זיך, כאפּט זיך אֶן אָן אַ שטרוי!
- װי נאר מיר, די אינטעליגענטן, קומען שוין יאָ; רחמנא ליצלן, צעפּעס אויפצוּטאָן, עפּעס צוּ... איר פאַרשטייט-הויבּט זיך בּאלד אָן די פילאזאפיע... דאס הייסט...-- קלאגט זיך בֹּעת מעשה יודלין-- ס'איז אַ חרפּה אין אַ שאַנד!
- צום טייוו? הי פילאזאפיע!-- רופט אויס פיסמאַן-װער גיט געלט? נוּ, הער צוֹניסט, בּוּכהאַלטער אן אַ ,בּוּך?, לייריק אויס די טאשן!
- איך זאל אַזױי לעבּן, כ'האבּ נישט... פונוואנען? אפשר וועט מיר עמיצער אויסלייען?
- יוּדלין, ליי רים!- איז גוֹזר די עפנטלעכע מייגונג.
- ציע, פארוואס צעפּעס דוקא יוּדלין? יוּדלין דער קאַפּי. טאליסט! דאס הייסט... איך האב צוואנציק...
- צוןאנציק-- זאל זיין צוואנציק! נוּ ווער גיט נאך, רבּוֹתי, ווער נאך?
ארויסדרייענישן, דלות, בּאמערקונגען, קריטיק, פארמעגן. פראגע, טוּמ?. צולעצט געפינט זיך עפּלס איינער אן אנגע. קומענער, וואס האט נאך נישט געפּטרט דעם לעצטן גראשן, עפּעס אן אלטער חוֹב ווערט קאָגפיסקירט?טוֹבת הכלל, און אין אַ שעה ארוּם-- דאס פענסטער איז אפן, דער שווייס רינט, די פיס באוועגן זיך, די קליידער זעגען צעקנאָדערט, די הענט שטרעקן זיך אויס צוּם טיש צוּ נעמען עפעס עסנווארג מִיט אַ שמייכ? פון מאָדנע פאַראַכטוּנג און מיט אַ ספּעציעלער כאַפּנדיקער גּאַװעגוּנג, אוּן די מיילער רעדן אין טרינקען: פאַר דאָס גוּטע, פאַר דער גערעכטיקייט, פאַרן פּ-אָטעסט, פאַר דער אומצוּפּרידנהייט, פאַר דער אַרבּעט, פאַר דער פאַרניכטוּנג פוּן די דעספּאָטן און טיראַנען, פאַר דער פאַרשװינדונג פונס שלעפטס. היינאָװיטש עסט נישט דעם וואורשט אין טרינקט גאָרנישט. ער נוּצט אויס די גצלעגנהייט, כַּדי גוֹבר צו זיין מִיט זיין גײסט דעם גייסט פוּן דאַװידאָוסקין(וועלכער בּאַציט
12