אָיונט, ווען איך האבּ אנגעהוֹיבּן לייענען עפּעס אַ בּוּך, אי מיר פארבּייגעשוואומען דאס בּילר פונם מיידל, מיט וועלכער איך האב זיך בּכקאנט מיטאג צייט, און ליפן האָבּן נישט. ווילנדיק געמורמלט: ,ראַ-כי? מאַיסע-יעוו-נא", בוּרסיף האָט זי גערופן- וי כ'האָבּ נישט געקענט ליידן דעמדאָזיקן אוֹיס. דרוק זיינעם- אבּער גאר גיך האבּ איך זיך אױפגעכאַפּט...
- יאָ, ס'האָבּן קיין שום ווערט נישט אזעלכע נאריש* קייטן. אין אַ פּוּסטן מוהח קלעפו זיך אָן פּיסטע געזאנקען, אַ ישיבּה-בּחוּר, װאָס האָט קיינמאָל קיין פרוי נישט געזען, בּכלל- איז עס גאָרנישט, כ'האבּ זיך דערמאנט- אוּן נישט מער. און װאָס איז דער גוואלד? אדרבּה, פארוואס דארף איך זי נישט געדענקען? זי האָט נישט געקענט מאכן אויף. מיר קיין שום איינדרוק, אָבּער איך געדענק דאָך טוֹיזנטער אַנדערע, /קלייניקייטן".,. נוּ, און אוֹיבּ זי האט יאָ געמאַכט אוֹיף מיר אַן איינדרוק,-- איז װאָס? טאָר מען נישט!.. מ'דאַײף פאָרן אַהיים-- ,היילונג-בּלעטער*-- כאַ!
אוּן אין עטלעכע װאָכן ארום האָבּ איך זיך געטראָגן אינ'ם בּאַן-וואַגאָן אוֹיפץן וועג, וואָס גייט קיין צ.; דער קאָפּ האָט מיר שטאַרק וויי געטאָן, דאָס האַרף איז געווען אוֹיפגערוּרערט, אוּן האָבּ עוֹסק געװען אין דער פּס'. כאָלאגיע פוּן קאָפּיװײיטיק און פוּן אַ זון וואס פאָרט אהיים צוּ די עלטערן. ,בּכן,/ הייסט עס, פאָר אין- ואס פיל איך!*- כאָכּ מיר מיט א כיוון אוֹיסנעמאלט די צוקונפט" בּילדער אינדערהיים בַּיי מיױ מיט צוּ שווארצע פארבן... ,כּדי סזמל מיר נישט זיין שווער דערנאָך"*- האבּ איך ווייטער געטראכט.-- אבּער אט זענען מיינע געפילן ד אֶך אינטערעסאַנט: עטלעכע יאָר בּין איך דארט נישט געװען, וואו מיין ויגעלע איז געשטא:ען, אינם אָרט פוּן מיינע אנגענעמע דערינערוננען... מיין מוטער... מיינע שוועעטער- אוּן קיין שׁוּם דיאונג איז
12