פובריהן איז שוין נישטאָ וואס צוּ רעדן, אָבֶּער אפילו יעקב און גד אליין- קען זי דען דאס פארנעמען זיך מיט די זאכן נישט בּרענגען קיין שאָדן, זייער גוּטן נאָמען, װאָס זיי האָבּן, און נאָך! צי דען װאָלט פאר זיי נישט בּעסער געווען, זיי זאלן אנשטאט דעס זיך צאשעפטיקן מיט עפֶּעס אַ ממשותדיקע זאך?
און איך זיץ מיר אויף פיין אָרט און הער אלץ אויס מיט א רואיק געמיט.
+ 2:
אויך מיין קנאה.שנאה צו בּוּרסיפן איז אַזױי װי איינגע. שטילט געװאָרן אין יענע עטלעכע טצעג, װאָס די פּרטים פון זײערע געשעענישן קען איך איצט נישט אויפלעבּן אין מיין זפרון װי ס'געהער צוּ זיין. אִיך פלעג זיצן װי אַ טויבּ-שטומער אָפּגערוקט פון איר, כ'פלעג בלעטערן צפּעס. אַ צייטונג אָדער אַ זשורנאַל, כיפלעג הערן איר שטימע אוּן פלעג בּגנבה קיקן אויף איר, און ע ר פלעגט זיצן נאָענט לעם איר, ר'פלעגט בּאַרעדן עמיצן פוּן זיערע בּאַקאַנטע אָדער ער פלעגט איר עפּעס דערציילן וועגן אַ ליבּעס קאָנפליקט, רי'פלעגט זי ריפן ;אידעאָליש מיידל, גרויסע. נשמה, ערנסט פרייליין, אוּן זיין אױסשפּראַך. איז אינטעליגענט, דערצויגן, וייך. זי רעגט זיך אויף מיט פאַרגעניגן, פּעטשלט אים איבּערן מויל אוּן צוויטשערט וי אַ פויגעלע, אַז ,ערשטנס, איז זי גאָר נישט קיין אידטאַליש מיירל, נאָר אַ פּשוטיפּשוטע", און איױע דריקן בּלוין אויס קוּשן-קִיּשן.. אוּן ער פוּן זיין. זייט. רייצט זיך װוידער מיט איר אוּן ער זאָגט: ערשטנס, ערשטנס-- אוּן קיין צווייטנס איז נישטאָ; דאָס אין אויך איינע פון די מידות פון די אידעאַלישע מיידלעך אָנצוּהױבּן מיט אַן ,ערשטנס", בּעח זײ האָבּן נישט קֵיין שום ,צווייטנס".-=
צייטנווייז פלעגט ער פאָרלײגן ,צוּ זיין ערנסט און רעדן װעגן ערנסטע ואַָכן", אין דאָן פלעגט ער אויסזוכן עפּעס
231
עפאש
-ייישך,