גרויסעי גאָט אין הימ?!- וועלכע ליגן זיך צעלייגט אויף די כּעטן בּיז מיטאָג, ממש ווי קאָצינס טעכטער",
דער מיסר פון ,יענעם*(אַזױי פלעגט גד אָגרופן זיין פאָטער) מאכט נישט קיין שטארקן איינדרוק אויף דעם דאַװ. נער. ער גייט-אויס דריי טריט הינטער זיך מוּרמלענדיק ,עוֹשֵה שלוֹם", צר הויבּט אָן צוי ציקלען דעס ,ה?ל* אוּן זיך אַרוּמ. דאַנגלען מִיט יעקבן.
-- ,יהי-הי-הי שם ה' מבוֹיך מע"תּה ועד"... הא, שיינער נחור, וואָס גראבּלסטוּ דאָרט אין דיינע קעשענעס? אַ טייערע זאך. מסתּמא? א פאטאגראפיע פוּן א כּלה, הא! וע ע"ד עוֹלם, ממזרח"... הע, ארויס מיט דיין געהיימניש, ארויס אויפן טיש תּיף ומיך|
ער ווארפט זיך אויף יעקבן אין וויל ארויסקריגן די טייערע זאך. דער ,שיינער בּחור?' שטעלט זיך, כּלוֹמרשט, אנטקעגן. דער סוֹף פוּגם אנטקעגנשטעלן זיך-- גדס נצחוֹן. דאָס בּלאט איז אויסגעשפרייט ווי אליילעך, גד שרייט: ,מן?. טוֹב! יאנקעלע איז שוין אויך א שרייבּער"!- און ער מאכט -שהחיינו". דער ,קאָרעספּאָנדענט* צעפלאקערט זיך, ער כאפּט די צייטונג און הױיבּט אליין אֶן לייענען הויך אוּן אקצענטירנדיק יעדעס װואָרט..
דאָס געשפּרעך פארפירט זיך וועגן דער בּיבּליאָטעק. דער העלד פוּן טאָג אוּן עוֹבדיה רעדן אגיטאציע:רייד. די בּאדער. פעניש דערין?אָזט זיך פילן, לויט זייער מיינונג, אין דער גאנצער שטאָט. גד שפּרינגט אויף אוּן שווערט זיך, אז ער איז נישט קיין ישיבה בּחור, אים וועט מען נישט אפּנארן, ער ועט תּשׁום אוֹפן נישט אוועקגעכּן אוּמזיסט דעם ,עיט צבוע", וואס ער פארמאָגט. אוּן ר' צבי גיט צוּ, אז ,אויך ער אד, רעדט וי א שוֹטה"; די ציקר:פראגע, וואס מ'דארף פרעגן די בחורים, איז: אויף װואָס דארפן זי האָבּן די גאנצע ארבּעט? וואס וועלן זיי פארדינען פוּן דער בּיבּליאָטעק? ער איז אויך געווען אין זיין צייט א בַּחיר-- זענען אים דען געי לעגן אין קאָפּ אז צ? כ ע נארישקייטן? וועגן מִיר אוּן וועגן
220