ווֹג דער הויכער באלקנ ציט צו זֹיכ טרובֿאעגֿ א שלאנקנ, א געשלענגלטג-- היג אונ צוריק.

גימנאסטיק מאכט טרובא. גימנאסטיק דער פּארטאָרג מאכט. ס'איז װײַט צו האלבער נאכט. ס'איז װײַטער נאָכ ביו טאָג; ס'א קונצ!-- טראכט אװוראָמ-הערש,-- דערגייג צו אזא כאָכמע. ס'איז װאָס? ס'איז טאקע ער? געשיקט זיכ-- דער פּארטאָרג?

װעג טרובא פארזיצט דאָרט בא דער ארבעט אמאָל שפעט זיל, וועג איג זיבג ארבעטג-- א האלבע נאכט פארבע,-­

איז גיט ער כּונעמ באלקג א לאָז אראָפּ טראפּעציעס,

אונ ס'לאָזט זיס איג דער אכטער אֶפַּפוישֵׁג טרובא.

עס גיבג פוג די קעמערלעכ א שפאר ארויס זיכ מוסקולג,

זײ גיבג זיכ א יאָג אזא, א גליטש איבערג לײַב; עס כאפּג זײַנע ביינער אזא קלינגענדיקג שמועס דאָרט, אוג אָט איז ער שוג אויסגעצויגנ, בייגעוודיק אונ גלײַכ!

א שנײַד גיט ער די לופט-- איג דר' הייכ איבער זײַג קאָפּ, א שטופ גיט ער דעמ דיל פונ זיכ, אונ ער-- צעווישג; עס גיט א זונג דאָס בלוט-- פוג אויבנ ביז אראָפּ,

אוג ס'שליסג אײַג זיפ ביינער-- אופגעוויגטע, פרישע.

אוג איג שטײעַפג אָנגעשטרענג איג קרעפטיקנ-- דער קערפער פארגייט. זיכ איג דער שטילקײַט פוג דער נאכט, וי א געזאנג, עס דוכט אימ, אז זײַג אָטעמ יאָגט אוג איבערקערט דאָרט, אז צריק זאָל ער צומ ארבעטס-יטיש ניט אָנקומעג פארזאמט.

069