13
עס קומענ אָנ פרימאָרגנס, ס'גייעג אָפּ פארנאכטנ, זי טראָגג זיכ איג ליכטיקײַט איג רוישיקער פארבײַ; עס שטײַגנ, וו פּאסירונגעג, ארויס פונ זי די וואכטעס,
אוג איינע נאָכ דער אנדערער איג ריי אוג אינ געבײַט,
דרע פײַערג אינ דר'הייכ זיכ צינֿדנ אוג צעפלאמעג,
מיט פאָספאָר אוג מיט שטערנצוויט באשאָטג איז ד? װײַט. אפ נאכטישער אשמוירע גייט ארויס נעכאמע,
דעמ לעצטג ביס פוג אָוונטכרויט אינגאנצג ניט דערקײַט.
דערשלינגט זי אימ איג װעג, ניפארגעסט ווהיג זי גייט, עס לאָזט אפ איר די נאכט אזא פארקישעפדיקג בלעבל, אז עס װילט זיכ א צעלויפ טאָג אוג דערלאנגעג א געשריי: - דער וועכ זאָל עס נעמעג, װי גוט עס איז דאָס לעבנ!
2 6