ער דרייט זיכ אהיג אוג ער דרײט זיכ אהער,

אוג עפּעס ער מורמלט". אוג כאזערט זיכ שווער:

= דער שניט איז אַ שניט, נאָר מע דארפ נאָכ א מעסט טאָג, פארשטייט זיכ, ס'איז ביטער... װאָס נאָכ אונ װאָס מער?-­

נאָר אינמיטנ געטומל-- באפעליק אונ קאלט

האָט א הייב געטאָג ס'בערדיקע פּאָנעמ לוקא,

װי א כוואליע א רִיס איבער אלעמענס קעפּ;

- ציט! לאָוט אימ ריידג! ער װייסט, װאָס ער רעדט! ס'איז אויכ ניט מיט קישנס געבעט דאָ זײַג בעט!-­אוג דאָס װאָרט פונ לוקא ט'זיכ צעקויקלט איג סטעפּ.

אוג שטימעג:-- אוואדע! אונג שטימעג!= איז װאָס זשע? אוג שטימעג. אפ שטימענ פוג יעטווידג אָרט;

-- נו, פּרוּ זיכ, נו, נא דיר, -- נו, פּרוּ זיכ פאר גראָשנט!-­האָט װידער טרובא. זיכ גענומעג דאָס װאָרט.

האָט טרובא זיכ געשטעלט

בא דער זײַט פונעמ טיש

אוג פוג שטערג פארשארט זיכ די העל-בלאָנדע האָר,' ס'האָט דאָס װאָרט אימ געפעלט,

אוג דער שווייס האָט געפרישט;

- נו, איז אָט, ס'אין פאר יעדג אונ אלעמעג קלאָר.-­

אוג עס ריידג שויג אלע. מע רעדט שויג איניינעם, מע ווישט זלכי די מײַלער, אוג מ'איז שוֹיג צעווארעמט,

124