זאָל אײַלט אווראָמ-הערשג דעריאָגגֿ, סיגלאנצט מיט שווייס זײַג צעשפּאָלטענע ליפּ, זײַנע קעשענעס בײַסג פּאאָקג,

נאָר זי זײינעג אימ אויכעט ניט ליב.

ס'איז אימ חייס, ער פילט אזוי מאט ויכ,

פוג די ליפּג טריפט אזוי שווער:

-- אווראָמ-הערש, מ'קער שוג באקנ מאצעס! אוװוראָמ-הערש, ווארט נאָר אויס, אוװואָמ-הערש!-­

דער לעצטער געגאנ איז לוקא דאָרט, געגאנ, וי געטראכט-- שווער; געטראָגג פונ אימ האָט מיט טאטע, געטואָגג פוג אימ האָט מיט ערד,

ער האָט נאָכ ניט אלצ פארשטאנעג,

ער האָט נאָכ ניט אלצ דערטראכט; עפעס אומקלאָר נאָכ זאכג זײַנעג,

װאָס װײַטער װעט זײַג דאָ-- ער ווארט...

ער פילט, וי סע פלאטערט א פרייד דאָ; אזא, װאָס פארפלייצט אוג בריט;

נ'עפּעס גייט עו ניט פעסט נאָכ אפ ביידע, עפּעס גלייבט ער נאָכ קנאפ זײַנע טריט.י.

וועג די רוימעג מיט זוג זיכ פארפילג, װעג א גאנצער באגינעג ברענט,-­

שלאָגט ער פײַער נאָכ אויס פוג קריסיליע, שלאָגט ער פײַער נאָכ אויס מיט די הענט!