פוג אימ זאָלסטו זיכ האלטנ אָפּגעשײידט דאָ,

ער דרייט דאָרט מיט דער צונג,

פּונקט װי א הונט א מיעסער מיטג װײדל,

געגאנגעג איז א שטילקײַט פונ זײַג שטים,

אוג עפּעס טרויעריק איז זי געוועזג:

-- אונ אוב דו וילסט, איז שטעל דעם הינטג דײַנעמ אונטער אימ, ועט ער דיר אויכ א שמיר טאָג מיטג בעזעמ...

אוג איכ על גײג א רעד טאָג מיטג קאָפּ,

אזעלכע זאכג רעדט מענ מיטג קאָפּ, ניט מיטג ויידל,-­אוג נאָכאמאָל די פּאכווע אימ פארשטאָפּט;

-- איז װי דו ווילסט, געװײילע!-­

נאָר פּלוצעמ ט'זיכ טרובא נאוויזג לעמ דער באָד, פוג גאס ט'א זעצ געגעבג הילכיק אנ אָרקעסטער;

-- כאוויירימ!-- אויסגערופג טומלדיק ער האָט,-­זיכ אויסשטעלג אפגיכ. צו פיר. אוג פעסטער!-­

ער האָט דאָרט קיינעם ניט געגעבג אויסריידג קינ װאָרט) אוג קיינער טיניט באוויזג אופהייבג א פראגע,

ס'האָט דער אָרקעסטער אלעמעג א ריס געטאָג פוג אָרט, געסאדערט מיטג קוק האָט אלעמעג טרובא דאָרט.

פוג װײַט זיכ רײַסט דער פּײַקלדיקער קלאָפּ,

אונ טרויבג מעשענע וי הערנער צעפּאָלאָשעט;

ס'האָט אװוראָמ-הערשנ זיכ א דרי געטאָג דער קאָפּ, פארלאָרג האָט ער מיטאמאָל דאָס לאָשג.

אוג. איג דעמ הויכנ, אופגעפאָכעטג געווימ?

האָט זיכ טרובא געשלײַכט פוג עק צו עק;

-- עס קומט, כאוויירימ, פאָר הײַנט א געוועט אפ שווימעג, באטייליקג װעט זיכ דער גאנצער ברעג.-­

182