אפ די פּאָרטרעטג:-- אווראָמ-הערש, ס'א לעבנ!

פארװאָס האָסטו נאָכ דײַנעמ ניט געגעבנ?

גיי, אוװוראָמ-הערש, ארלַג, פאָטאָגראפיר,

װי ס'דארפ צו זײַנ, זיכ אָפּ

ס'געדויערט ניט. א װײַל.-­

ער האָט דאָרט מיטג בליק צו אימ א גלאנצ געטאָג:

- װעסט איינעמ אָפּשיקנ דעמ װײַב,

זער צווייטער-- פאר דער וואנטצײַטונג!

װאָס שװײַגסטו, בריגאדיר?

ס'א. כיִעס! ס'איו א לעבנ!..-­

האָט אווראָמ-הערש זיכ ניט געטאָג קייג ריר,

אפ זײַג געזיכט באזעצט האָט זיכ א נעפּל..

ער האָט צוריק מיט א יאָר צוואנציק, עפשער, מער,

אראָפּגענומעג זיכ איניינעמ מיט זײַג ביילענ;

ס'איז נאָכ דער כאסענע געוועזג אומגעפער,

זי שטייעג דאָרטג ביידע וי געבונדענע צומ קוילעג...

זײַג ביילע ז'אָנגעטאָג איג כופּע- קלייך

אוג הינטער איר-- אג אױסגעמאָלענע וואזאָנע,

אוג אזא שרעק פונ דער פאטא פון איוער גייט,-­

ער װייסט ביז איצטער ניט פאוװאָס. ס'קוקט מאָדנע אויס איצט פאסאָג אימ.

עס גיט אימ דער זיקאָרג מיטאמאָל א שטויס,

עס גיבג זיכ די צוואנציק יאָר איג אימ א ואלגער;

זי זעעג דאָרטג ביידע וי געשטאָרבענע שויג אויס

אפג פּאָרטרעט, װאָס הענגט נאָכ ערגעצ-ווי אינ אלקער...

אוג זאָכ איז ער אוועק זיכ איבערטאָג א ריינע העמד, ארומפּוצג די נײַע שטיוול,