פוֹנ עדער הייל, פוג יעדג שפּאר;

אג אָנגוים איז אפ אימ! מע שטויסט, אוג קישעפ סטעפישג מע שפּארט-­

אוג יעדער בלאט אוג יערער גראָז,

אוג יעדער פאָכ אונ יערער פיבער

האָט זיכ פארקישעפנ געלאָזט-­

אימ נאָכאמאָל אינ זיכ פארליבג,

אימ נאָכאמאָל איג זיכ פארנעפלעג;

אָט גיט א גײ צו אימ דער דניעפּער מיט אלטע לאָצמאנישע זיידעס,

מיט ניט געשטילטע בערד, װי שטורעמס, אוג יעדער ברעמ אינ דניעפער שטראָמט, װי אָדערג פוג די באנדורעס,

וי שטריק פוג אוראלטג פּאראָם,

אוג דאָס געזאנג אימ ויגט אונ ועקט... ער כאפּט זיכ אופ. אימ דוכט זיכ אויס, אז זײַג פּאלאטקע שווימט אוועק

אפ כוואליעס זינגענדיקג ברויז,

אוג ניט קייג ברעג אונ ניט קייג היימ אימ דוכט: ס' צעהוידעט זי דער אוראלט, אוג ער-- ער טױאָגט זיכ, װי א בוימ,

אנ אויסגעריסענער איג שטורעם...

ער הייבט זיכ אופ אונ צריק ער לייגט זיכ, אימ דוכט זיכ אויס, אז ווילד אוג פרײַ זיכ רײַסג כוואליעס צו די פענצטער

זי אויסזעצג, דורכ זײי ארײַג,

אוג יעדג אופהייבג פונ שלאָפ.

אוג זײ א ריס טאָג פוג געלעגער,

23