איז װי װעט מענ טיילג אזא מינ פאליי-­פאר מיר איז ער גרויס, אונ פאר אימ איז ער קלײינ..

לאָז ער מיר מויכל זײַג-- לעניג-- אלייג, כ'פארשטיי ניט דעמ סייכל. כ'פארשטיי ניט דעמ מייג.

אָט האָט מעג געבראכט איצט א נײַעם נאסאָס. ארשטייסט? א נאסאָס! אונ איכ װייס ניִט צו װאָס.

װעג כ'האָב אימ בא זיכ, װעג איכ האָב אימ אינ דר'היים,-­איז קאָנ מענ שויג װייניט זיכ געבג א דריי...

איז גיב איכ, מויסיי, זיכ א טראכט אפ צוריק; װאָס איז די פּאָלזע? אונ װאָס איז דאָס גליק?

װעג ס'שטייט דער נאסאָס, לאָמיר זאָגג, בא מיר, איז, זײַ אזוי גוט, אוג מע גיט אים א פיר,

אוג מע ברענגט אימ אהער, אוג מע נעמט אימ א מאָס, אוג-- זײַ, כאווער איצק, אָט דאָ באלעבאָס!

אָט זיצ איכ אונ שרײַב דיר אונ קוק איג דער װײַט: ס'איז אלצ, דאכט זיכ, אויבנ אונ אלצ איז פארטײַעט.

אוג מענטשנ-- א יאמ, אונ מאשינעס-- א וועלט, אוג לידער מע זינגט... אז דאָס הארצ סע פארקלעמטי.

20}