איס פּרוּוו זיכ עס ליב האָבגֿ.. ס'גייט אויס דאָס הארצ, אָט װי איכ האָב ליב געהאט פרײַטיקצונאכטס,
װי שאבעס קאיאָר.. ועג מע טרײַבט די קוֹ... איז זיצ איכ אונ שרײַב דיר אוג טראכט זיכ אוג קוק;
א'ויפיל נאסאָסג אוג בעהיימעס אונ פעררד-אוג ס'איז אזוי ברייט אונ געראמ דאָ די ערד...
אוג לידער מעסוקענע וואקסג אינ וועג, אז ס'רײַסט זיכ דאָס הארצ. די נעשאָמע זיכ עקט.
איז װי זשע באקומט מענ עס ליב אָט-- עלעהיי פּונקט ס'װאָלט געוואקסנ בא מיר אינ דער היימ...
פּונקט וי כ'האָב ליב געהאט די שאפע. די קלייט. דאָס בלעכענע שילדל. די אייגענע ליימ.
אוג. ס'איז אזוי סומנע אונ ס'איז אזוי שער-איז זיצ איכ אונ שרײַבּ דיר, איז זיצ איכ אונ קלער,
איו זיא איכ אוג טראכט זיכ אוג קלער זיכ, מויסיי, סע קומט מיר ניט שנײַדג,-- איכ האָב ניט געזייט.
אוג שוײַב מיט א װערט? דעריקער, מויסיי,-װײַל איכ ביג א קירושנער, אוג דו ביסט-- מויסיי!*