איז װעט מעג צוטרעטנ, ס'איז אלצדינג פארטיק. מע דארפ באשליסג נאָר-- בא וועמעג בלוט מע נעמט, געגאנגענ איז צומ סאָפּ די צווייטע וואכטע,

די נאכט האָט ביידע ברעגגנ שויג פארקלעמט.

דער דניעפּ איז אויכ געלעגג איג זײַג ברעגיק אָנטאָג מיט א געפּאלמעסטנ, צעהאקטנ בויכ;

עס האָט א דרײַסיקטויזנטיקע מענגע, טיפ פארטאָג דאָרט, איבערגעגאָסג זינעג אימ אפ אופשטײַג אע דער הויכ, נאָר דאָ א שטיל. דער ראש טאהערצו ניט דערגרייכט פוג פּלאצנדיקע בערג אונ פעלדונ;

עס עפנט זיכ די טיר. אונ פּענעמער, װי רויכ,

אוג װער-- ארלַג, אוג װער-- עס שטעלט דאָרט אפ דער שוועל זיכ.

װאָס מענטשג מער-- אלצ שטילער איז געװאָרג.

געשטאנענ איז עלקאָנע. שוועסטער. אונ טרובא.

דער דאָקטער האָט געוונקעג אוג געקוקט פארלאָרג:

= איז װער... װעט געבג בלוט?.. מע דארפ עס באלך!,.-­

א ריר האָבג זיכ אלע גלײַכ געגעבג,

א יעדער ט'זיכ דערנענטערט אפ א שפאג,

עס האָבנ אלע אויסגעשטרעקט באג?ײַכ דאָס לעבג, נ'אמנאָענטסטג געשטאנעג איז טרובא.

איז אפנ ליגנדיקג נאָכאמאָל א קוק געטאָג דאָרט

אוג אפג דאָקטער אונ אפ ביירע זאלבענאנד;

אונ שנעל א פּאָרע זיכ. געגעבנ מיטג אָנטאָג,

אונ אויסגעשטרעקט א פעסטע טאטוירטע האנט;

איז װאָס זשע זאמט מענ זיכ? איז װאָס זשע ווארט מענ? אפגיכ ארופגערוקט דעמ ארב? פוג דעמ העמד, ­

280