מאטאָנעס ברענגעג אימ אונ סכירעס איבערגעבנ.

ס'איז אויכ געקומעג. אימ מעוואקער-כוילע זײַג לוקא אוג פאר אייג װעג א שמועס טאָג ווענג לעבג.

ס'האָט אוװואָמ-הערש שוג ניט געװוּסט א ועמעג פרייר באדאנקעג מיטג װונק, א ועמעג עפּעס זאָגג.

אוג צו לוקאענ מיט די הענט האָט ער דערלאנגט א פיר; -- צעקוועטשט, לוקא, הא-הא, א ביסעלע דעמ װאָגנ?..-­לוקא האָט זיכ פארהוסט. דאָס מויל צעקנופּט,

א כריפּערל, װי הינט איג גאָרג?ל װאָלטג יאָגגֿ,

אוג הוסטנדיק דערווידערט אוװראָם-הערשג:-- נו, נו, נו! א מענטש, קומט אויס, איז ניט קייג װאָגג!.-­ארומגעווישט פוג מִויל דעמ זאפט,

א פײַפ געגעבנ מיט איינ נאָזלאָכ:

-- איג דר'היימ, קומט אויס, מע װערט פארשלאפט,

צומ בײַשפּיל, פוג א װינט, אָדער פוג מאָזלעג.-­

לוקא האָט נאָכאמאָל א פײַפ געגעבנ מיט דער גאָן;

-- צי ס'טרעפט, צומ בײַשפּיל, גאָט באהיט, דער מאָגג!-­ער האָט א מאכ געגעבנ מיט די הענט אוג ניט געלאָזט, או עמעצ זאָל אימ איבערשלאָגג,

אוג ניט געלַלט די װערטער אויסגעזייט דאָרט:

א קלײגיקַט אזא מיג, אומגעפער,

געטראָפג איג דער היימ האָט מיט זײַג זיידג,

דערלאנגט ט'אימ מיט דער קאָפּיטע א פערד,

אוג אופגעשטאנעג איז ער שוינ ניט מער..

געוועג איז אװראָט-הערשנ רײידג שוער נאָל. פארקלעפּט צומ גומעג ז'נאָכ געוועג זײַג קאָל.

208