אונ דאָכ געדרייט דעם קאָפּ, פּונקט וי צומ געמעג אפ די הערנער, אוג האָט לוקאענ שולדיק בלײַבג ניט געװאָלט,

אונ אָנגעהויבג, וי פוג זייער װײַט;

-- אינ דר'הלימ? הא-הא, איג דר'חיימ האָט אונדזער קאצעוו געכאפּט אמאָל א זעצ אינ בויכ פונ א בוה?,

אז ס'האָט דאָס אינגעווייד אימ גלײַכ ארויסגעקאטשעט; האָט ער עס מיט די הענט געטאָג צוריק א לייג ארײַג, אווי עס נאָר פארשטעקט,

קייג װאָרט אפילע קיינעמ ניט געזאָגט דאָרט

;אוג איז צופוס אוועק

אלייג צומ דאָקטער.-­

לוקא האָט אופמערקזאמ געקוקט איג מויל אימ, דעמ קאָפּ געגעבג אלעמאָל א דריי

עס האָט זיכ דאפקע אפנ זינעג ניט געלייגט,

װי נעמט מעג עס מיט הענט, מיט הענט מיט הוילע, אוג מע פארוואלקעוועט די קישקעט פּונקט וי ליימ, נאָר ניט געװאָלט האָט ער מעצאער זײַג דעמ כוילע, האָט ער געקוקט אפ אוװוראָמ-הערשס כאלאט

אוג נאָכגעבאָמבלט גלאט;

-- האדהא! ארעַנגעלייגט, הייסט עס, אלייג!..

אונ האָט א קויעכ אזא ערדישנ געהאט...

נו, יאָ... א קאצעוו, הייסט עס,

וייסט,

װוּ-- װאָס... איג בויכ דאָרט... אקוראט!-­

געקומענ זײַנעג נאָב א סאכ. ס'האָט יעדער עפּעס-װאָס געבראכט אימ,

,4