װאָס האָנג זיכ איג בלוט געשווענקעג; האָט ער מיט קאס געטאָג א טראכט: מ'האָט קירכעס אָנגעבויט אוג קלויסטערס, געפרעסג בראָנזע אוג גראניט-
עס גיט דאָס בלוט איג אימ א ברויז דאָרט: זי אָפּגעדעקט מיט בלויעג חני,
מלט פּאכעד טעמפּ זײַ אָנגעשטאָפּט;
בא יעדנ ראָג- ביג אויס די קני,
בא יעדג ראָג-- אנטבלויז דעמ קאָפּ,
בא יעדג ראָג-- זיכ לייג אוב פאל!
זײ שטייעג-- טויבע טעמפּע היטערס,
אָט די איסאקיס אונ ספּאסיטעלס,
אוג עפּעט טײַנעג זי מיט כמארעס,
אוג עפּעס מורמלעג זי דעמ הימל,
אז איבער װײַסל געגאנ איז מאריא,
אז אפנ דניעפּ ז'געגאג וולאדימיר,
ניאפ דער אלמאָנע דער ניעווא
גייט דער אנטיכריסט אופ מיט גוואלט; אונ ס'גיט א הייב דעם קאָפּ טרובא,
אונ ס'ווילט זיכ טאָג א זאָג צומ דניעפּער: א נײַע װעלט איצטער פארקנעט דיכ,
עס הייבט זיכ אָג די װעלט פונסנײַ איצט, פוג דער ניעווא צו דיר א גרוס!
א גרוס צו דיר פוג װאָלכאָװ-טײַכ!
די קוואלג עפנ אופ, צעשליס!
אונ פיל זי אויס אונדו, די אנקעטע-
אפ וויפ? קראפט ס'באטרעפט דײַג פּליס,