2 Finfter Theil,. Buch. 1 Kap. Von der Altmark ins gemein. 22
predia noſira Gardelege& Saltzwedele, tam caſtra quam oppida cum omnibus pertinentiis utrorumque, medietatem Burchardi(Burchwardi) Calye cum ſuis attinentiis& predia, que habuimus in hüs Arneburg, Oſterburg,&, Tan germunde Burchwardis, Item Prepoſituram & Ciuitatem Stendale cum hijs oppidis Sehuſen, Bambiflen, irbene cum omnibus pertinentiis ſingularum. Item novam Ciuitatem Brandenburg€& has terras Zuche&, Zcolene cum uni
uerſis tenimentis earum. Item Hunoldeshurch
locum caſtri Hildagechurg villam Elvebui& quod habuimus Calleuorde cum ipſorum pertinentiis uniuerſis: Hęc inquam predia& uniuerſa quecunque habuimus in marchid noſira vel in Comitatu nobilis viri COttonis Comitis de Falbenſtein, nec non& in univerſis Comitatibus ad prefatam Marchiam noſtram pertinentibus ſita ad inſtar collationis preſcribimus nos primum& poſt modum Frater noſter ex mutui & legitimi conſenſus& compromiſſi plenitudine Magdeburgenſi eccleſię,& memorato ipſius Atchiepiſcopo ſuper ſuamctilimi Martiris reliquias, cum omni iure tam in Caſtris quam in Civitatibus, Oppidis, Burgis, Villis& agris, paſcuis pratis; ſiluis& aquis& decurſibus ipſarum in ius& Proprietatem tradidimus, eccleſiam Magdeburgenſem de hiis legitime Warenthantes, ibique noſtris precibus& conſenſu ipſi eccleſię pax fuit firmata. Nos quoque bonorum ipſorum poſſeſſionem& Dominium corporaliter ac per nuncios noſtros Archiepiſ
copò ſufficientes curauimus aſſignare, hęc G
quęcunque prediximus ſecundum ritum&,ꝛ ius Marchig, preſente ſemper ſententia legitime proſequentes. Huius facti teſtes unt Hen=
ricus Comes de Dannenberg. Helo] fus de Scras
pelo, Fridericus de Oſterabalde. Eridericus Advocatus de Salt wedele, Fridericus de Hakebhurne, Luidolfus Advocatus de Halberſtat, Theodericus& Wernherus de Amvorde, Ar
noldus de Meiendorp, Luidolfus Reinardus
de Eilerleve, Luidolfus de Sunebe Ee, Sifridus de Piſcbendorp, Johannes de Plote; Richardus, Heinricus& Gumpertus de Alerleve, Theode
ricus de Parchem, Rodolfus de Jerichozve, Wernerus de Gardeleve, Heinricus Dapifer, Gerar
dus eG Bodo de Galtzedele, Otto de Hinnenburg& Fratres eius aliique Nobiles, Liheri ac Miniſteriales& homines Marchię quamplurimi: ut autem prefatę traditiones bonorum quę diximus per Nos& Fratrem noſtrum facte, ra
te permaneant nec impoſterum maligna cuius quam attemptatione valeant infirmari, preſentem paginam ſuper hiis conſcribi& ſigilli no
V Cheil, der Mark. Ziſt.
ſtrĩ impreſſione fecimus communiri. Alta in ſupra ſeriptis locis Anno Dominicę incarnationis milleſimo centeſimo nonageſimo ſexto. Indictione quarta decima preſidente ſedi poſtolicę celeſtino papa tertio. Regnante glorioſiſſimo Romunorumnm Imperator femper Auguſlo&, rege Sicilie, Henrico fexto in nomine Domini Amen, Amen.>
Aus dieſem brief und öffentlichen inſtrument ſiehet man 1. daß der Markgraf Otto und ſein bruder Graf Albrecht gewiſſe in der Altmark ihnen zuſtaͤndige guͤhter, die ſie mit namen genennet, prẽdiorum ipſorum quam plurima vocabulis propriis exprimentes, am 24 Nob. in der Domkirche zu Magdeburg
dem Heil. Mauritius oder der Domkirche
vereigenet, in ius& proprietatem cum omni plenitudine iuris tradidimus.
2. Daß ſolche vereigenung geſchehen uͤber dem altar in derſelben Kirche, und von dem Paͤbſtlichen Geſandten ſo wohl, als vom Erzhiſchof Ludolph, ſo gar, und zwar auf beider Fuͤrſten begehren, unter bedrohung des banns, per diſtrictionem anathematis, beſtaͤtiget worden. 3. Daß ſie mit einem eid verſprochen, ſol
che geſchehene vereigenung feſt zuhalten und
gerichtlich zubewerkſtelligen: dabei dann verſchiedene zeugen zugegen geweſen.
4. Daß beide Fuͤrſten mit dem Erzbiſchof folgenden 25 Nob. in der Altmark ſich bor gericht geſtellet, ad Bancos fuimus conſtituti, und der Erzbiſchof aus freier macht Waltern von Arneſten zum Richter geſetzet vor welchem gericht ſie dann die zu Magdeburg gethane ſchenkung vollzogen, und die beniemte guhter über den reliquien des Heil. Mauritius dem Erzbiſchof mit allem recht uͤbergeben, und theils ſelbſt, theils durch abgeordnete der Kirche und dem Biſchof den beſitz und herrſchaft auf gewöhnliche weiſe angewieſen: wohei wiederum zeugen zugegen geweſen.;
5. Daß, um die ganze ſache zu ſtande zu bringen, beide Fuͤrſten mit dem Erzbiſchof ſich wiederum am 28. Nob. in die Altmark verfuͤget, und bei Gardelegen den Graf Henrich von Dannenberg an ihrer ſtelle heiſſen gericht halten, und in deſſen gegenwart alle hieher gehörige gůhter verſchrieben, ad inſtar collationis preſcribimus, und der Kirche und dem Erzbiſchof abermahls uͤber geben, in ius & proprietatem tradidimus; auch wiederum| theils ſelbſt, theils durch ihre abgeordnete ann, den beſis und herrſchaft gewoͤhnli
2
cher