Kronxrinzens in Holsteen.
57
wi hörn de Klocken in de Deepch, wo Kark un Sark^) versunken weer.
De wulken trocken, as de Schep,
Un hoch de Steern deröwer her.
wi hörn den Stormwind, wa he kracht,
Un de Getiedench, Ebb un Floth,
De Möwen, wa se schrillt un lacht,
De Lurkench, wa se trillern do't.
Un Winterabends, lank un trag',
De Lamp in Brand, de Aben hittch, verteil de Görn un Knecht un Mag'
Grotvader vun de ole Tied.
Wat de ui wußt vun Ries' un Hün'ch!
Hoch in de Luft vun't wilde Heer!
Vun Königskinder in de Dün'!
De Uennereerdschench in de Eer!
Dat Meiste weer man ole Sag', vun wenig lövt, un man verteilt.
Blot Riß — dat hör man noch to Dag',
Riß Huk weer noch nich ut de Welt!
De Uennerweltü --Man süht en Lock,
Man denkt: en Mullwarxch, denkt: en Rörtch!
Mit eenmal kumt en Kopx — en Hock?
En Tutsich? — en Dings Een vör de Föt . . .
Riß Huk!! — He driggt en ölen Hot,
He steit un kiekt di in't Gesicht.
Du seggst: „Gun Dag!" un: „Gröt di Gott!"-
So fahrt he in dat Lock torügg.
Du steift alleen, un mankich de Dün,
Un denkst: dat schall mi doch verlangn!
Dar ^— wiet — in't Land — dar dravt dat hin:
De Uennereerdschen sünd to Gang'!
Ja, lox! un lox de Been di af!
So loxt de Tüten 12) op den Strand! — wo bleben se? — — Aut stille HafiS)
Sünnt stk en Seehund ox den Strand.
D Tiefe. — 2) Kirche und Sarg. — «>) Gezeiten. — ch Lerchen. — ch Ofen^ heiß. — '') Riese. — ch Unterirdischen, Zwerge. — ch Maulwurf. — ch Ratte. — ich Kröte, ich zwischen, engl. anron§. — i2) Strandlnuser, Olinrnärins. — i 3 s hch See, das Meer.