36

Klaus Groth in Kiel.

Na kamborg reck wul mal en Mann,

— Ne drevH mit fette Offen rop —

De smerten Kremxersteweln^) an.

De Geldkatt um, Südwester op.

In't dütsche Riek noch wieder rut —

Dat weer as gänzlich unbekannt,

Un „öwern k/arz" dat weer so gut,

As ut de Welt, in't wilde Land. —

Do lev un storv der mennig Len Op Sylt, ox Amruin un ox Föhr,

De vnn de ,,faste wall"3) nix sehn,

As dat't dar, an de Kimming^), weer.

Dar, disse Stremelb), öwer weg,

Wo fik de See un Lfimmel trennt,

För Schixxeroog mittoch doch neeg^),

So dat man Neh un Menschen kennt,

De Möhlen süht, un ox en Kark Den Fleiers in de Abendsünn,

An her, vun Likentog un Mark Ln Ton, as reex wat öwerhinM). —

Twars unse Schippers, funk un frisch,

De segeln un: de ganze Welt,

Nertelln ok nöß") an'n Abenddisch,

As wenn man Märken sik verteilt.

De harrn de swarten Menschen sehn,

De Apxelsina's ox den Bom,

De weern in de Brünstigen' wen^^

Un ox den Nil- un Maölstrom.

De harrn in Tasch dat rode Gold, Korallen sör de junge Fru,

Un endlich, weinr se möd un old,

Uarrn se en Lllatz hier sör ehr Ruh. —

Doch sör de Jungs un ole Möm^)

Dar harrn wi hier den rechten Strand, Dar kunn wi dichten, denken, dröm',

As weer uns Land dat Wunderland.

U trieb. — 2 ) geschmierte Kniestiefel. — ch Continent. ch Streifen. — ch mitunter. — D nahe. — ch Wetterfahne. Markt. — als riefe etwas überhin. — nachher. — ^-) ^3) Muhmen, Basen.

— U Horizont. — — ch Loichenzilg und Brasilien gewesen. —