שיו ייר אי: א יי אייירא יי טי אאיאטאואואעאאאי יא זי נאר זעלטען אין דער חיים, א פווי וועלכע האט גאר א קליינֶעם אינטערעס אין איהו איינען הוק א פרוי וואס זאנטיג נעהט זי אין טעאטער, מאנטאג אין אילו" זיאן, דינסטיג אין צירקוסו מיטוואך אויף א-כאל,. דאגערשטאג- שפאצירען אויפ'ן בולווארד, פריימיג אויף א וויזיט צו איהרע. חביה'טעם און. שבת ווידער אין טֶעד, אטער, זאג מין אברהם, האט דער מלאך נעזאנט צו אברהסץ,= איה שרה אשתך, וואו איז דאס פלאיץ. פון דיין ווייב שרה, אין דער חיים צו אין טעאטער,. אין איהו איינען הױיז, צו אויף בעלער.= אונזער= פאטער אכרהם. האט. זעהר נוט. פאר" שטאנען די פראנע פונ'ם מלאך. און האט קודץ און! פעסט. געענפערט, הנה. באהלו דאס פלאץ פון מיין ווייב שרה איז אין איהר איינען נעצעלט נישט. אויף. בעלער און שפאצירוננען, אוב אזוי האט איהם דער מלאך ווידערהאלט, האסטי קיין זאוג נישט אביהם, וואס כיזט שוין אלט הונדערט יאהר. שוב אשוב אליך כעת חיה והנה כן לשרה אשחך, איך װעל מיך= אין א יאר. אוום, אין דער צייט אום קערען און דיין ווייב שרה וועט האבען א זין, דיין ווייב שרה אויף וועלכער די זאנסט, הנה באהל, אז איהר נאנצער שטרעכונג איז איהר אייגען היז, זי ועט שוין האכען א זין וואס זאל איר פאסען-- און זארג נישט אברהם וואס די ניוט שוין הונדערט יאהר אלט, ווייל די האסט זיך אַױף וועמען צו פארלאזען אזא פרױי וואס איחך פלאץ איז אין איהר איינען הױז, ערציהט אמת'ע אידישע קינרער.
וואלטען מיך חיינט אויך געקענט ענפערען- אויף דער פראנע איה שרה, רחל, חנה אשתך, הנה נאהל. וואלטען כא אונז איצט אויך איסנעוואקסען העכט קינרער, ליידער ווען מ'פרענט אבער היינט אַ אידען, איה שרה אשתן, קען ער נישט ענפערען אזוי וי אונזער פאטער אברהם, הנה באהל, איצט קען א איר ענמערען אַױף דער דאזינע פראנע, הֹנֶה בטעאטער, הנה בכולעווארד, און ווען די איוישע מאמע איז נישט באהל, ווערט דער חנוך הבנים בא אונז פארנאכלייסיגט און עס וואקסען אויף כא אונז קינרער וועלכע. זענען פרעמד פון אידישקייט און פֿון אירישע געפיהלען.
און אוב איהר ווילט זיך שאפען א בילר פון היינטינען דור, קומט איך בייט אייך אריין אין דער פריה אין א שיל וואו עס איז נאך דא אלע טאג מנין און איר וועט דערועהען א.אידישען. זין' וואס קומט.זאנען= קריש' נאך זיין פארשטאוכענע מוטער אדער פאטער, דער זין איז א אינזינער. א דאקטער, אי סוחר, ארער א בוכהאלטער,' איהה וועט זעהען װי די נאנצע צעראמאניע פונ'ם אידישען. דאווענען אין פאר איהם פועמד, די תפילין. דער מלית, די תורה כאטראכט ער פאר זאכען וועלכע זענען= סאר אים פרעמר, ער זעהט נאך צו מאל א חנוכה לעמסעל, א שופר, א מנילה, ער וייסט פון רי אלע זאכען נישט
-- 104-