68 Ca». TI.
jun&im,veluatari acintetleciui precedentibus vepu gnare. Homo affe&ibus fuis obnoxius quied| aliquot momenta utique habet, in quibus ve rum bonum intelligere poteft, iniisque mo rfientis& voluntas prompta eft iftudappetere. L^ Affe&ibus autem mox iterum pre valentibus, prioretiam ifta voluntas non nifi ad momencum durat,fed& continuó intelle&us unà cum voluntate mutatur, ita uthominem eo tempore quo ad nutum affe&uum fuorum aCtiones fuas inftituit; neceffario id quod appetit fümmum bonum eftimare, ac priores cogitationes fecundum di&tatnen fane rationis inftitu-— tás mutare oporteat; cujus rei quisque in feo 2 ipfoexperimentutn facere poteft, un]
57. lamquain re tandem queremus fummum hominis bonurh, cum id nequein intel le&u, nequein voluntatereperiatur, nec ulla jam parshominis reliqua fit, Forte in»s44— imaginatione, five in meris cogitationibus confiftet..?
$8. ReGe ftatuis, fimul tamen valde erras. Summum bonum ornino z cegitatiopibus five 1n imaginatione, necin»udá tamen cogirationibu, neque in»ap4 izmaginatione continetur, Acut o in Logicà veritas non folis in fenfibus, neque à in nudis cantum ideis; fed in' utrisqueconjun- 1 &im querendaeft, itanecfümmum bonumin d folo intelle&u aut voluntate fed in utroque» conjunGim;i.e, in Ipc/inatione bominis inde genitis cogitationibus eft querendum,quorum Uurrumq; E conjun&tim Zjimw appellari folet. 59. f