148 Ca». XIII, DE IRA: HOMINIS
buman&e commemorat. Pocisfima faltem afferemus, videlicet quomodo mentefn fuam de Ire definitione aperiat. » 42. Ira vero ait:(a) Nefciffe philofo» phos, que ratio effet ire, apparet ex def. »nitionibus eorum, quas feneca enumerauk »in libris quos de ira compofuit.. Ira eft » inquit, cupiditas ulcifcendz iniuriz.— Alii ut ait Posfidorius, cupiditas puniendi eius;? »quo te inique putes lefüm, Quidam it: » definierunt:[ra eft incitatio animi ad nocen ,dum ei, qui ant nocuit, aut nocere voluit » Ariftotelis definitio non multam a noftra ab »eft. Airenim, iram effe cupiditatem dolo »risrependendi. Hsc eft ira, de qua fupe ,rius diximus, quz etiam mutis ineft: inho, mine vero cobibenda eft, ne ad aliquod m ximum. malum profiliat perfürorem. Hsc i! , Deoeffe non poteft, quia illzfibilis eft;in ho » mine autem, quia fragilis eft, inuenitur. I* »urit enim lzfio dolorem,& dolor facit ultio ,nis cupiditatem. Ubi eft ergo illa ira 2d ,verfus delinquentes? quiz utique non€ » cupiditas ultionis, qui1 non precedit injuri? » non dico de iis, qui adverfus leges peccant; » quibus etfi iudex fine crimine irafci poteft: , fingamus tamen, eum fedato animo effede »bere, cum fübiicic poenz nocentem, qui? ,.legum fit minifter, nonanimi aut poteftat* , fue,(ficenim volunt, qui iram conantut , euellere) deiis potisfimum dico, qui fun (a) Dcira Dei cap, 17. ymo