זיך גרוים לגבִּי זײי, קלאַמערט זיך אין זיין שטאָלץ אוּן שטאַרקט אים: ,איך ווע? דאָן זיין... נישט גלייך צוּ זיי| מיך הייסט מען, איך זאָל מיט זיי איין חורן, איך בִּין דער בּעסטער אין חדר, דער מתמיד"...
מיין בּאַגער צוּ לערנען איז, אמת, געװען אַ נאַטיר. לעכער אין אַ געוויסער מאָס, ר'איז אַרױסגעפלאָסן פוּן מיין ערנסטן, רעליגיעזן כאַראקטער; אָבּער די הױפּט.סיבּה דערצו איז געװען מיין יאָגן זיך נאך לויבּ, מיין בּאַמיען זיך צו קריגן אַ נאָמען-
,לערנען,!.. די למוּדים זענען געווען די פּרטים פונם בּוֹי פון בּיתיהמקדש, דיגים פוּן קרבּנות אוּן נגעים מיט לאַנגע {רשייס", פאַרדרייטע אוּן אומפאַרשטענדלעכע פּסוּקים פוין ספר איוב, אויסטערלישע סוּגיוֹת, אָן שרייבּצייכנס, געלערנט אויף אַ משוּנהדיקן זשאַרגאָן...
איצט, פאַרשטײיט זיך, איז מיר אוממעגלעןך אַריינצו. דרינגען אין תּוֹך פוּן מיין גייסטיקן צוּשטאַנד אין יענער צייט, איצט דאַכט מיר, אז מיין התמדה איז תּמיך געװען אן אוי. סערלעכע, פאר לייטןיוועגן בּלױז: די ליפן פלעגן זיך בּאַװעגן אוּן די מחשבות מיינע זענען געװען ייט פוּן די ,צרעת מיט די נגעיםי. אָבּער סקען זיין, אז איך האַלט אזוי, נאר דערפאר ווייל מיר איז איצט אוּממעגלעך צוּ פאַ-שטײין די מעגלעכקייט פון קיען מיט איבּערגעגעבּנקייט דאס דאָזיקע גאנצע שטרוי, אוּן איך פארגעס דעם כּוֹח פוּן דער השפּעה פון דער סביבה, דעם כּוֹח פון געװאוֹינשאפט-- אוּן דעם כּוֹח פוּן דער כינץ. זישער מוֹיעַר, וואס דריקט אויף אַ יוּנג קינך.
סאיז דאָך, אמת, נישט אלץ געווען אָן אַ טעם אוּן אָן אַ זין, סאיז געווען אויך אַ כּיס? שפּייז פאר מיין נשמה. די בּראשית.מעשיות פון דער װעלט-בּאַשאפוּנג... וועגן די ריזן.., וי אברהם ווערט אַריינגעװאָרפן אין קאַלכאױוון צוליג זיין יידישקייט,., וי יעקב ראַנגלט זיך מיט עשיו'ס שר... װי די 5