געסן צוּ וועמען... דאַכט מיר... ניין, אויך צו דער יינגסטער, דאס איז געוען אַ בּאלייבּט מייד?ל, מיט קאַרשןליפּן, אַ הויכע בּרוסט און אַ מױיל פול מיט קלינגענדיקן געלעכטער. אָבּער דאס האט נישט צוּ דער זאַך. מיין הױפּט-כּוונה איז געווע צו פארצייכענען, אז איך, וואס בּין וייט און דערווייטער זיך פון אזעלכע סצענעס, האבּ מיך געשעמט פאר זי בִּיז דער טיפעניש פון מיין נשמה.-- בּכלל, איז מיין בּאַציאוּנג צוּם אנדערן געש?עכט תּמיד געווען א נישטיפרייער און אַ שעמעוו. דיקע, פוּן מיין קינדחייט אָן איז דער אויסרוף:;מיט אַ מייך?|* געווען די גרעסטע חרפּה. אז איך בִּין אױסגעוואַקסן זענען אויך געוואַקסן מיין דערווייטערונג אוּן מיין שעמעוודיקייט פאר פרויען,-- אַ דערווייטערונג און אַ שעמעוודיקייט, וועלכע זענען געווען דער עקסטרעמסטער קעגנזאַץ צוּ קאַלטקײט אוּן רייג: קייט. מיין כאַראקטער איז תּמיך געווען אַ פלאמיקער ביז גאָר, אָבּער איך האבּ גלייכצייטיק געהאט דעם בּאַואוּסטזײין, אז מיין געשטאַלט, מיין קוֹל און מיינע בּאַװעגוּנגען זענען שווער צוּם איבּערטראָגן פאר אַ חוהס טאָכטער: זי לאָזט בּאַלד אַראָפּ אירע בּרעמען אוּן ווערט שווייגעוודיק, כּמעט טרויעריק. אז איך פלעג אַמאָל דערהערן הינטער מיינע פּלײצעס דעם היל: כיקן געלעכטער פוּן אוּנזער רבּינס שכנס טעכטער. פלעג איך אים תּמיך נעמען אויף מיין חשבּון, אוּן ספלעגט אויך טרעפן, אז מיין געקרענקטער אייגנליבּע פלעגט זיך אויסדאכטן אוּן זי פלעגט אױפכאַפּן אַ געלעכטער פון דער לופט... די ליידן, וואס איך האבּ דערפוּן געליטן זענען געווען פאַרבּאָרגענע, פאר. גואָבענע אין די טיפענישן פון מיין נשמה אוּן זי פלעגן בְּאִי טאפן נישטי-גוטע געפילן. איך האָבּ קיינמאָל נישט שלום:גע. מאכט מיט זיי. ליידן צוּליבּ ,גלוּת השכינה", צוּליבּ דעם, וואס ,ירוּשלים של מעלה איז אין געפענגעניש", צוּליבּן חשאור שבּעסה"-- דאסט איז נישט שלעכט, דאס זענען יסוּיים של מצוח. אָבּער ליידן צו ליבּדעם, וואס מיין ,שמוציקער חוֹמר* 43